एजेन्सी, २४ माघ । महाभारतमा कौरवहरू र पाण्डवहरू बीचको युद्ध लगभग निश्चित थियो। युद्धको तयारी चलिरहेको थियो । त्यसबेला श्रीकृष्ण पाण्डवहरूको तर्फबाट दूतको रूपमा हस्तिनापुर पुगेका थिए, ताकि कुनै न कुनै रूपमा यो युद्धबाट बच्न सकोस्।
श्रीकृष्णले दुर्योधनलाई पाण्डवहरूसँग युद्ध नगर्न सल्लाह दिए। श्रीकृष्णले दुर्योधनलाई धेरै बुझाए कि यो युद्ध दुबै पक्षका लागि ठीक छैन, त्यसैले यो युद्ध स्थगित गर्नुपर्छ।
श्रीकृष्णले दुर्योधनलाई धेरै सम्झाए तर उनी मानेनन् । यसपछि दुर्योधनले श्रीकृष्णलाई आफ्नो दरबारमा खाना खान बोलाए । श्रीकृष्णले दुर्योधनको निमन्त्रणा स्वीकार गरेनन्। यो देखेर दुर्योधन निकै छक्क परे । दुर्योधनले श्रीकृष्णलाई सोधे कि तिमी मसँग किन खाना खाँदैनौ ?
श्रीकृष्णले दुर्योधनलाई भने कि भोजन प्रेमले खान्छ, दूतको कर्तव्य यो हो कि जबसम्म उसको काम पूरा हुँदैन तबसम्म उसले राजाको ठाउँमा खाना खान सक्दैन्। त्यसैले म तिमीसँग खान सक्दिन्।
दुर्योधनलाई भेटेर र शाही भोजन छोडेर श्रीकृष्ण विदुरको घर गए। त्यहाँ उनले सादा खाना खाए र सोही दिन उनकै घरमै रात बिताए ।
यस कथाको पाठ यो हो कि यदि कसैलाई मायाले सादा खाना खुवायो भने उसले खान हिचकिचाउनु हुँदैन्। तर, जहाँ माया छैन, जहाँ अधर्मले खान पाइन्छ, त्यहाँ शाही परिकार हुन सक्छन्, त्यसलाई त्याग्नुपर्छ ।
दुर्योधन अधर्मी थिए । उनले श्रीकृष्णलाई शत्रु ठाने । विदुरको धर्म र श्रीकृष्णप्रति विशेष स्नेह पनि थियो । त्यसैले श्रीकृष्णले विदुरको स्थानमा खाना खाए।
