एजेन्सी, २ असार । लखनउको पब्जी हत्याकाण्डकी १० वर्षीया निर्दोष छोरीले १२ दिनपछि मुख खोलेकी छिन् ।
सोधपुछको क्रममा उनले भनिन्, “दाइले गोली चलाएको मैले देखेको छैन् । आवाज मात्र सुनेको हु । आमा ओछ्यानमा पल्टिरहनुभएको थियो । त्यहाँ रगत थियो । दाइले मेरो हात समातेर अर्को कोठामा लगेर मलाई त्यहाँ छोडेर गयो। स्कुटी लिएर निस्किए । केही बेर त्यहीँ बसे। त्यसपछि मम्मीको कोठामा गएँ। ढोका खोल्दा मम्मी ओछ्यानमा रोइरहेकी थिइन्। नजिक गएर छोए। अँगालो हाल्नै लागेको थियो दाई आयो। मैले केही बुझ्न सकिन। भागेर अर्को कोठामा आएँ।”
त्यो रात घरमा अरु कोही थिए ? यो प्रश्नमा छोरीले टाउको हल्लाएको भारतिय समाचार एजेन्सी दैनिक भाष्करले उल्लेख गरेको छ । उनले भनिन्, “अर्को दिन साँझ दुर्गन्ध आउन थाल्यो। मैले दाइलाई गन्ध आएको बताए। उसले घरभर रुम फ्रेसनर राख्यो । भोलिपल्ट दुर्गन्ध बढ्यो। त्यसपछि भाइले छेउमा कुनै जनावर मरेको बताए । खाडल। छ । भने“
साधना सिंहको असार ४ गते राति हत्या भएको थियो । उनीबाहेक घरमा १६ वर्षीय छोरा र १० वर्षीया छोरी मात्रै थिए । छोरीले भनिन्, “उहाँ छेउको सुत्ने कोठामा बस्नुहुन्थ्यो। आमाको कोठाको चाबी मसँग दाईले छोडिदिनुभएको थियो। त्यो रात कोठामा जाँदा आमा अघिल्लो कोठामा जस्तै ओछ्यानमा पल्टिरहेकी थिइन् । सुतिरहेको थिइन् । उहाँलाई एक चोटि देखेँ। उहाँको टाउकोबाट रगत बगेर भुइँमा फैलिरहेको थियो। उहाँको दुवै हात जोडले काँपिरहेको थियो। कहिलेकाहीँ खुट्टाहरू पनि घुमिरहेका थिए। धेरै डराएको थियो।’’
दाइ फर्किने बित्तिकै उनले “दाइ,मम्मी “यति मात्रै बोले, उसले चुप लाग्न इशारा गरे “केही दिनमा सबै ठीक हुन्छ। म छु, तिमी नडराऊ । बस कोठाबाट बाहिर ननिस्क । आमाको कोठा नखोल्नु । बाबा आउनुहुन्छ, त्यसपछि हेर्नेछौं । तब सम्म म केही गर्छु ।“
असार ७ गतेसम्म सो घरमा बसेर बाहिर आएकी छोरी अहिले आफन्तको घरमा छिन् । त्यहाँ मानिसहरूले उनलाई त्यो रात के भयो भनेर जान्न खोजिरहेका छन्। तर, उनले दाईले गोली चलाएको नदेखेको मात्रै बताइरहेकी छिन् । आवाज आयो, सुनेपछि ब्युँझियो । त्यसपछि दाइले आमालाई हेर्न दिएनन् । यसबाहेक, उनी सबै कुरा उस्तै बताउँछिन्। जुन दाइले प्रहरीको अगाडि भनेका थिए । छोरीले भनिन् “आमाको मृत्यु भएको थाहा थिएन।“
छोरीले भनिन्, “आमाको कुकुर म्याक्सले त्यो रात धेरै भुकेको थियो। दाइले लबीमा बाँधेका थिए। म्याक्सले भुक्न छोडेन् । धेरै चिच्याएपछि दाइले खोलिदिन्थे। आमाको कोठातिर कुकुर गएको देखेर रिसमा दाइले फेरी बाँध्नु हुन्थ्यो ।’
