कपिल लोहनी : आउँदा दिनहरु अझ बढी फलदायी र सुखमय रहुन् भन्ने कामनाका साथ विश्वभरि नै नयाँ वर्षको आगमनलाई विशेष रुपमा मनाउने चलन छ। विगतका
दमक, १ बैशाख । साहित्यकार मुसाहाङ् अम्याङ्साको एकैसाथ तीनवटा साहित्यिक कृतिको विमोचन गरिएको छ । दमक प्रज्ञाप्रतिष्ठानका अध्यक्ष हेमनाथ अधिकारीको प्रमुख आतिथ्यतामा आज यहाँ एक कार्यक्रमकाबीच सञ्चारकर्मीसमेत रहेका स्रष्टा अम्याङ्साको
काठमाडौं, १ बैशाख । मानिसको योगदान अथवा असल कामको स्मरण कसरी गर्ने रु सम्मान पत्र प्रदान गरेर, स्मारिका या पुस्तक छापेर, राज्यले उचित या आवश्यक पारिश्रमिक दिएर अथवा उनीहरुको कदरयोग्य
अजयभद्र खनाल : आँवै मेरो स्मृतिपटलमा पहिलोपल्ट आउँदा फोसिल बनेर आउनुभएको थियो । म बेला–बेलामा आफ्ना विगत खोतल्ने गर्छु । र पनि, म कहाँ, कहिले र कसरी हुर्कें भन्ने अँझै भेउ पाउन
डा. राजेन्द्र परदेशी : जबसम्म मैथानी साहब नोकरी गर्थे, तबसम्म सबै ठीकठाक चल्दै थियो । यो पनि भन्न सकिन्छ कि घर– गृहस्थीको गाडी उनको इच्छा अनुसार नै चल्दै थियो तर
माधव पोखरेल : असम, गुवाहाटीका मेरा शिष्य एकदेव अधिकारीले एक दिन मलाई नेपाली ढाका टोपीको इतिहास सोधे । मेरो यो अनुसन्धान त्यसै खुल्दुलीको फल हो । कमलमणि दीक्षित एकातिर सबभन्दा
अरुणा उप्रेती : मैले भविष्यमा हेर्दा जे देखेको थिएँ त्यही भयो । युद्धभूमिमा हेर्दा म लासैलासको पहाड देखिरहेछु रगतको नदी देखिरहेछु, यहाँको हावामा विष पाइरहेछु, ऋषि भएर कसैप्रति-स्नेह नराख्दा नराख्दै पनि
भीष्म उप्रेती : मैले धेरैपल्ट जवाफ दिइसकेको प्रश्न हो यो । कतिपल्ट यस प्रश्नलाई मैले अत्यन्त सामान्यरूपमा लिएको छु र जवाफ पनि त्यत्तिकै सामान्यरूपमा नै दिएको छु । यस प्रश्नको
गुरूप्रसाद मैनाली : “शशी ! बिहे गछ्र्यौ ?” “अनुहार नपरेको मुख !” शशीले चोसो पसारेर भृकुटी खुम्च्याएर आँखा तर्दै भनिन् । “भन्दिनौ पोक्ची ! ल्याऊँ गँगटो ? “सानुदाइ ! बिन्ती
मधेसतिर सुनकोशी र तामाकोशीको सङ्गममा बिहान भयो । सुनकोशी उत्तरबाट प्रशस्त वेगसँग बगेर आउँथ्यो । पूर्वतिरबाट तामाकोशी धागोजस्तो पातलो धारा लिएर आउँथ्यो र सुनकोशीमा मिसिन्थ्यो । सुनकोशीलाई तर्न सक्ने कोहीकोही
लियो टोल्सटोय : एक पटक एउटा राजाको मनमा प्रश्न उब्जियो। उसलाई लाग्यो, उसले उब्जिएका यी तीन प्रश्नका उत्तर खोज्यो भने उसले जान्नुपर्ने केही बाँकी रहने छैन। पहिलो प्रश्नः कुनै पनि
जनकलाल शर्मा : समाजमा ख्याति पाउने दुवै उपाय छन्- कि होचो हुनु, कि अग्लो हुनु। कुनै विशेष अपवाद नभइकन कोही ठूलो मान्छे भएन। सङ्गतमा कुनै होचा छन्, कुनै अग्ला छन्-
