दिनेश त्रिपाठी: मंत्रिपरिषदको आज पुन: बिस्तार गरेर प्रधानमंत्रीले संबिधान माथि फेरी घातक प्रहार गर्नु भएको छ । संसद भंग गरिसके पछि सरकारलाई दैनिक प्रशासन चलाउने
दीपक भण्डारी : पैसा ! पैसा !! पैसा !!! यो शब्द आजको समाजले निक्कै महत्त्व दिने शब्द बनेको छ । अन्योलमा छु बुझेर हो या नबुझेर महत्त्व दिएको । अनि
कञ्चन दीक्षित : छिमेकमा एक वृद्ध र बालकले रुख रोप्दै गरेको देख्दा एकछिन नजिकै गएर हेर्न मन लाग्यो । ‘बाबु हाम्रो जीवनमा हामीले धेरै रुख रोप्नुपर्छ,’ करिब पाँच वर्षको एक बालकलाई
श्रीरामसिंह बस्नेत : ‘तिमीले कति मीठो हाँस्यौ राजा ! तिम्रो त्यो निश्छल हाँसोको सम्झनाले हामीलाई युग-युगसम्म रुवाइरहनेछ ।’ अकल्पनीय दरबार हत्याकाण्डको केही दिनपछि नारायणहिटी राजदरबारको मूलद्वारमा राखिएको शोक पुस्तिकामा पंक्तिकारले यो
नमस्ते ! मेरो नाम उज्ज्वल हो । म नेपालको राजनीतिक, सामाजिक र आर्थिक वातावरण सुधार्न नेपालीहरुलाई संगठित गर्दैछु र यसको लागि चाहिने नेतृत्वहरु बनाउँदै छु। हाम्रो देशका लागि मेरो दूरदर्शिता
भुवन देवकोटा : बुबा–आमा दुवै भएको परिवारमा हुर्कन पाउनु बालबालिकाहरूको नैसर्गिक अधिकार हो । जुन शिशु बुबा–आमाको काखमा हुर्किएको हुन्छ, उसको मनोविज्ञान आमा मात्र तथा बुबामात्रसँग हुर्किएको शिशुको भन्दा धेरै
हेक्टर ह्युग मुनरो : ‘कुर्सीमा बस्दै गर्नुहोस् । काकी चाँडै नै तल झर्नुहुनेछ’, पन्ध्र वर्षीया जवान युवतीले नट्टेललाई सविनयताका साथ आग्रह गरिन् । ‘त्यत बेलासम्म तपार्ईं र म गफ गर्दै बसौँला
गणेशमान सिंह : सन् १९४६ को कुरो हो । म त्यस बेला ३ वर्ष ८ महिनापछि जेलबाट भागेर नेताको खोजमा हिँडिरहेको थिएँ । एक दिन एउटा साथीको चिठी आयो । त्यो
दीपक भण्डारी : आज म धेरै पीडामा छु । मेरो मन रोएको छ । म मेरो मनलाई स्थिर राख्नसकेको छैन । धेरै जीवनका दियोहरू आज पनि निभेका छन् । कहिले नदेखेको,
शंकर पोखरेल : संविधानको धारा ७६(३)अन्तरगतको सरकारमा जसपा तटस्थ रहनेहुदा वहुमतको सम्भावना नरहने स्थितिमा प्रमले विश्वासको मत लिन आवश्यक नठानी मार्ग प्रशस्त गर्नु भएको अवस्थामा सम्माननीय राष्ट्रपतिवाट धारा ७६(५) अन्तरगतको
गोपालकृष्ण गड्तौला: काठमाडौं, १३ जेठ । यो अनामनगरको जग्गा जग्गा दलालले खानका लागी दाह्रा गाडेको २५ बर्ष भन्दा बढी भैसकेको छ । विभिन्न मिडियामा आएको समाचारले हामि यो अभियानमा लाग्ने,
डेभिड मालपास : प्रमुख, विश्व ब्याङ्क ग्रुप विद्यमान महामारीले असमानतालाई अझ खराब अवस्थामा पुर्याएको छ । फलतः सबभन्दा गरिब र सबभन्दा कमजोरहरू महामारीबाट सबभन्दा बढी प्रभावित बनेका छन् । कोभिड–१९ ले जनजीवन
